Rozdział czwarty
I
Sędzia zauważył, że osoba, która pisała listy z zaproszeniami na wyspę bardzo dużo wiedziała o adresatach. Potem zaczął usprawiedliwiać się, że tajemniczy głos oskarża go śmierć Edwarda Setona, tłumaczył, że skazał go w uczciwym procesie za zabójstwo staruszki. Jednak Armstrong przypomniał sobie tę sprawę, a także głosy, że sędzia znał wcześniej oskarżonego i miał do niego osobistą urazę. Sędzia stanowczo zaprzeczył, że znał oskarżonego wcześniej
II
Vera Claythorne usprawiedliwiała się, że jej wychowanek Cyril Hamilton zginął nie z jej winy. Odpłynął za daleko.Z kolei Generał Macarthur usprawiedliwiał się, że Arthur Richmond był jednym z jego podwładnych oficerów. Gdy wysłał go na rekonesans, został zabity. Generał twierdził, że taki jest normalny bieg wypadków na wojnie. Następnie Lombard przyznał, że zostawił tubylców, gdy cała grupa zgubiła się w dżungli. Generał był zszokowany, że Lombard skazał ich w ten sposób na śmierć głodową. Anthony Marston wspomniał o Lucy i Johnie Combes. Nazwał pechem, że spowodował wypadek, w którym zginęli. Twierdził, że nagle wypadli zza węgła willi. Na roku odebrano mu prawo jazdy.
III
Rogers przyznał, że gdy jego pracodawczyni panna Brady zachorowała poszedł po pomoc, ale za późno pojawił się lekarz. Okazało, się też , że po śmierci panny Brady otrzymał razem z żoną nagrodę pieniężną za służbę. Z kolei Landor został zasądzony na podstawie zeznań Blore, który został skazany za napad rabunkowy na bank „London and Commercial”. Landor został zasądzony na dożywocie, ale umarł po roku więzienia w Dartmoor. Był wątłego zdrowia. Następnie Armstrong na zaprzeczył go zapytano go o nieudany zabieg. Armstrong przypomniał sobie operację, gdy był pijany i wtedy jego pacjentka zmarła.
IV
Wszyscy patrzyli się na Emily Brent, która twierdziła, że nie ma sobie nic do zarzucenia. Sędzia zaproponował, aby rano, gdy tylko przybędzie łódź Narracotta, opuścić wyspę. Anthony Marston.wypił za ten pomysł toast, a po chwili z trudem łapała powietrze i osunął się na krzesło.