W jaki sposób poeta osiągnął efekt melodyjności wiersza ?
Wiersz jest rytmiczny, śpiewny. Przypomina nastrojową piosenkę, kołysankę z powtarzającym się refrenem :
Cicho, cicho nie budźmy śpiącej wody w kotlinie
lekko z wiatrem pląsajmy po przestworów głębinie ..
Wypełnia go bogactwo środków stylistycznych : metafor np. przestworów głębinie, personifikacja, animizacja, epitety np. błoną przezroczą.
Melodyjności wiersza nadają fometyczne środki stylistyczne : synestezja, onomatopeje, aliteracja. Ważnym zabiegiem wykorzystanym w utworze jest instrumentacja głoskowa polegająca na takim doborze słów, aby pewne głoski powtarzały się częściej niż przeciętnie, głoski występują w grupach i tworzą układy brzmieniowe. Dzięki temu tekst staje się bardziej melodyjny.
Muzyczność utworu została uzyskana dzięki długim, zbudowanym paralelnie wersom i parzystym rymom, które pojawiają się na końcu każdej linijki np. kotlinie – głębinie. Wpływają na nie także powtarzającesię fonetyczne środki stylistyczne omomatopeje ( szmer), aliteracje ( szmer, szum, szept) .
Dynamizm opisu został osiągnięty dzięki nagromadzeniu czasowników.
Ważnym zabiegiem wykorzystanym w utworze jest instrumentacja głoskowa polegająca na takim doborze słów, aby pewne głoski powtarzały się częściej niż przeciętnie, głoski występują w grupach i tworzą układy brzmieniowe. Dzięki temu tekst staje się bardziej melodyjny.