Opisz scenę przedstawioną w Lamencie świętokrzyskim.
W średniowiecza lubowano się w zapełnianiu tych fragmentów dziejów Jezusa, o których ewangelie mówią niewiele lub zgoła nic. Jedną z takich białych plam jest kwestia obecności Matki Bożej przy męce Syna. Krótko mówi o tym Ewangelia według Św. Jana. A obok krzyża Jezusowego stały: Matka Jego i siostra Matki Jego, Maria, żona Kleofasa, i Maria Magdalena (19, 25). Brak jednak jakiegokolwiek opisu zachowania Maryi. Od początków chrześcijaństwa starano się tę lukę wypełnić. W tzw. apokryfach, czyli pismach niekanonicznych, nie uznanych oficjalnie przez Kościół, przedstawiano czułe pożegnanie Matki z Synem oraz lament Maryi i jej wyrzuty pod adresem Archanioła Gabriela.
Motyw ten zaistniał również w wyobraźni religijnej średniowiecza, szczególnie po ożywieniu się kultu maryjnego w XI wieku.
Ukrzyżowanie Jezusa Chrystusa to najważniejsze, obok zmartwychwstania, wydarzenie opisane w Nowym Testamencie, które odbyło się w pierwszej połowie I wieku. Miało miejsce na szczycie góry zwanej Golgotą, znajdującej się blisko Jerozolimy, gdzie zwyczajowo dokonywano egzekucji na skazańcach. Informacje o ukrzyżowaniu zawarte są w czterech Ewangeliach. Wszyscy ewangeliści podają bardzo szczegółowe okoliczności tego wydarzenia. Jezus Chrystus, którego chrześcijanie uważają za Syna Bożego oraz Mesjasza, został aresztowany, osądzony i skazany przez Poncjusza Piłata na śmierć przez ukrzyżowanie. Ostatnie 12 godzin życia Chrystusa, poprzedzające jego śmierć na krzyżu, określane jako Pasja, są bardzo wnikliwie opisane w Ewangelii. Okres ten nazywany jest męką Pańską, a jego ramy czasowe zakreślają dwa wydarzenia – nocne pojmanie Jezusa w ogrodzie Getsemani (przyjmuje się, że odbyło się to z czwartku na piątek 7 kwietnia 33 roku) oraz śmierć na krzyżu na jerozolimskim wzgórzu, zwanym Golgotą.