Napisz pracę na temat renesansowej koncepcji świata i człowieka. Odwołaj się do poglądów filozofów działających w odrodzeniu.
Epoka renesansu nie była w filozofii czasem ani wielkich dyskusji, ani przełomowych myśli. W wyniku upadku scholastyki i zwycięstwa nominalizmu w sporze o powszechniki filozofia przestała ograniczać się do komentowania Arystotelesa i Pisma Świętego. Pojawiły się podstawy do uprawiania w ramach filozofii refleksji nad poznaniem naukowym oraz do wyłączenia z niej nauki w jej dzisiejszym rozumieniu.
Chrześcijańscy humaniści renesansu, idąc za przykładem Erazma z Rotterdamu, starali się godzić wiedzę o kulturze antycznej z chrześcijańskim poglądem na świat. Syntezę wątków filozofii platońskiej i chrześcijaństwa spotykamy w filozofii włoskiego odrodzenia. Ówcześni myśliciele z Florencji – neoplatonicy – za Platonem głosili, że piękno jest emanacją dobra i miłości i zasadza się na harmonii, celowości, zgodności części z całością. Natura stworzona przez Boga jest więc piękna, bo stanowi odbicie boskiej doskonałości, a miłość Stwórcy przenika cały świat. W oglądzie natury zwracano uwagę na kosmiczny ład i rządzące nią prawa podyktowane przez Boga. W refleksji religijnej humaniści chrześcijańscy wskazywali elementy wspólne wszystkim wyznaniom podzielonego chrześcijaństwa i dystansowali od zaciekłych polemik religijnych. Dobrem wspólnym, które miało łączyć była Biblia.
Największy udział w kształtowaniu pośredniowiecznego rozumienia filozofii miał w VII w. Francis Bacon – angielski filozof schyłku epoki (1561-1626). Jest on autorem niedokończonego dzieła Wielkie ustanowienie nauk, w którym m.in. postulował dochodzenie do wiedzy poprzez eksperyment naukowy. Do słynnych przedstawicieli renesansowej filozofii przyrody należał Giordano Bruno (1548-1600), spalony na stosie przez Inkwizycję za głoszenie idei nieskończoności świata i wielości układów planetarnych. W epoce renesansu miejsce średniowiecznej scholastyki zajął zupełnie odmienny ruch umysłowy zwany humanizmem. Humanizm zakładał że człowiek jako istota twórcza może zmieniać i reformować świat. Ideałem humanisty jest człowiek prawy i dobry obywatel, który potrafi połączyć wartościowe życie ze służbą społeczeństwu.
W tym czasie popularność zyskał także Platon i jego filozofia. Renesansowy neoplatonizm odegrał ważną rolę w przewartościowaniu świata średniowiecznych wyobrażeń, wyzwalając ludzi nowej epoki z myślenia kategoriami jednego autorytetu – Arystotelesa. Szczególne zasługi miał w tym zakresie Marsilio Ficino 1433-1499), autor przekładu całości dzieł Platona na łacinę (1484) i założyciel Akademii Platońskiej we Florencji. Do głosu zaczęła dochodzić również problematyka społeczna i polityczna. Była ona żywa w starożytności, natomiast nie stanowiła przedmiotu zainteresowania filozofów średniowiecznych – z racji swej laickości oraz z powodu uniwersalnego, chrześcijańskiego pojmowania państwowości. Zainteresowanie tą problematyką sprawiło, iż wiek XVI i początek wieku XVII były czasem powstania wielkich wizji idealnego społeczeństwa – Utopii Tomasza Morusa Miasta słońca Tomasa Campanelli 1568-1639) czy Nowej Atlantydy Francisa Bacona. Wyjątkowe miejsce w historii myśli politycznej ma także rozprawa Niccoló Machiavellego z początku XVI w. – Książę .