Napisz pracę na temat renesansowej koncepcji świata i człowieka. Odwołaj się do poglądów filozofów działających w odrodzeniu.

Napisz pracę na temat renesansowej  koncepcji świata i człowieka. Odwołaj się do poglądów filozofów  działających w odrodzeniu.

      Epoka renesansu nie była w filozofii czasem ani wielkich dyskusji, ani przełomowych myśli. W wyniku upadku scholastyki i zwycięstwa nominalizmu w sporze o powszechniki filozofia przestała ograniczać się do komentowania Arystotelesa i Pisma Świętego. Pojawiły się podstawy do uprawiania w ramach filozofii refleksji nad poznaniem naukowym oraz do wyłączenia z niej nauki w jej dzisiejszym rozumieniu.

          Chrześcijańscy humaniści renesansu, idąc za przykła­dem Erazma z Rotterdamu, starali się godzić wiedzę o kulturze antycznej z chrze­ścijańskim poglądem na świat. Syntezę wątków filozofii platońskiej i chrześci­jaństwa spotykamy w filozofii włoskiego odrodzenia. Ówcześni myśliciele z Floren­cji – neoplatonicy – za Platonem głosili, że piękno jest emanacją dobra i miłości i zasadza się na harmonii, celowości, zgodności części z całością. Natura stworzona przez Boga jest więc piękna, bo stanowi odbicie boskiej doskonałości, a miłość Stwórcy przenika cały świat. W oglądzie natury zwracano uwagę na kosmiczny ład i rządzące nią prawa podyktowane przez Boga. W refleksji religijnej humaniści chrześcijańscy wskazywali elementy wspólne wszystkim wyznaniom podzielonego chrześcijaństwa i dystansowali od zaciekłych polemik religijnych. Dobrem wspólnym, które miało łączyć była Biblia.

      Największy udział w kształtowaniu pośredniowiecznego rozumienia filozofii miał w VII w. Francis Bacon – angielski fi­lozof schyłku epoki (1561-1626). Jest on auto­rem niedokończonego dzieła Wielkie ustano­wienie nauk, w którym m.in. postulował docho­dzenie do wiedzy poprzez eksperyment nauko­wy. Do słynnych przedstawicieli renesansowej filozofii przyrody należał Giordano  Bruno (1548-1600), spalony na stosie przez Inkwizycję za głoszenie idei nieskończo­ności świata i wielości układów planetarnych. W epoce renesansu miejsce średniowiecznej scholastyki zajął zupełnie odmienny ruch umysłowy zwany humanizmem. Humanizm zakładał że człowiek jako istota twórcza może zmieniać i reformować świat. Ideałem  humanisty jest człowiek prawy i dobry obywatel, który potrafi połączyć wartościowe życie ze służbą społeczeństwu.

         W tym czasie popularność zyskał także Platon i jego filozofia. Renesansowy neoplatonizm odegrał ważną rolę w przewartościowaniu świata średniowiecznych wyobrażeń, wyzwa­lając ludzi nowej epoki z myślenia kategoria­mi jednego autorytetu – Arystotelesa. Szcze­gólne zasługi miał w tym zakresie Marsilio Ficino  1433-1499), autor przekładu całości dzieł Platona na łacinę (1484) i założyciel Akademii Platońskiej we Florencji. Do głosu zaczęła dochodzić również problematyka społeczna i polityczna. Była ona żywa w starożytności, natomiast nie stanowi­ła przedmiotu zainteresowania filozofów śre­dniowiecznych – z racji swej laickości oraz z powodu uniwersalnego, chrześcijańskiego pojmowania państwowości. Zainteresowanie tą problematyką sprawiło, iż wiek XVI i po­czątek wieku XVII były czasem powstania wielkich wizji idealnego społeczeństwa – Uto­pii Tomasza Morusa  Miasta słońca Tomasa Campanelli  1568-1639) czy Nowej Atlantydy Francisa Ba­cona. Wyjątkowe miejsce w historii myśli politycznej ma także rozprawa Niccoló Machiavellego  z  początku XVI w. – Książę .