Rozdział I
Stara Kobieta opiekowała się Dzieckiem. Często zmieniały miejsce zamieszkania, gdy tylko ktoś ze Wsi je ostrzegał musiały uciekać i ukryć się w innym miejscu. Twarz dziecka była zawsze bruda, Stara Kobieta smarowała jej twarz maścią z orzecha, tak aby nie było widać jej rysów i jasnej skóry.
Pewnego razu Dziecko bawiąc się w lesie spotkało dziewczynkę. To do niej dowiedziała się, że mieszka ze Starą Kobietą w opuszczonej chałupie starej Akton, która umarła, gdy ją pobili Najeźdźcy. Gdy Stara Kobieta dowiedziała się o tym, że Dziecko zdradziło ich kryjówkę nieznajomej dziewczynce od razu musiały uciekać w głąb Dużego Lasu. Często spały w skalnych pieczarach lub dziuplach drzew. Spotkana pasterka dziwiła się, że Dziecko nie ma imienia. Stara Kobieta mówiła na nią Mała lub Dziecko – twierdziła, że jeszcze jest za mała na imię.
Zawsze miały co jeść, bo mieszkańcy wsi dawali jedzenie zgodzie z Pradawnymi Obyczajami – że nakarmienie głodnego przyniesie obfitość pożywienia ofiarodawcy.
Pewnego dnia ostrzegł je wieśniak przed Najeźdźcamy, którzy zaczęli tropić uciekające Dziecko i Starą Kobietę. Stara Kobieta, aby je uratować wypowiedziała zaklęcie i zamieniła je w choinki. Najeźdzcy nie znaleźli poszukiwanych w leśnym zagajniku. Wtedy Dziecko dowiedziało się, że jej opiekunka jest Czarownicą i że ma prawo do jeszcze dwóch takich zaklęć, aby uratować życie. Czwarte już nie zadziała.Dziecko, mając pięć lat, dowiedziało się, że tropią je okrutni rycerze w zbrojach, gotowi w każdej chwili zabić.
Rozdział II
Dziecko zauważyło, że Stara Kobieta nie jest taka stara. Gdy mieszkali w starej stajni za Wsią, Dziecko – wkraczając w szósty rok swego życia – dowiedziało się, że istnieją Najeźdźcy, którzy chcą je zabić oraz uosabiają Śmierć.
Całą zimię Dziecko uczyło się liczenia, czytania i pisania. Opanowało te umiejętności w ciągu miesiąca. Czytała Księgę Czarownicy.Dziecko szybko uczyło się. Czarownica była z niej zadowolona.
Pewnego dnia zamieniła pająka w kłębek włóczki, a potem w ciągu godziny znalazła zaklecie na przemianę włóczki w pająka. Zrobiła to na polecenie Czarownicy, która kazała przywrócić pajączkowi życie. W ciągu najbliższych dni Dziecko bawiło się w przeobrażanie. Zawsze przywracało postać pierwotną, ponieważ Czarownica twierdziła, że nie można działać przeciwko Matce Naturze.
Potem Dziecko czytało baśń o Wielkim Królestwie. Dowiedziało się, że istniało naprawdę, a 765 lat temu Wielkie Królestwo zniknęło z map tego świata. Czarownica chciała aby Dziecko nie tylko przeczytała Księgę, ale też zanim ukończy 7 lat ma znać jej treść na pamięć. Znała już na pamięć rozdział Magiczna Medycyna i wyleczyła myszkę, potem nauczyła się rozdziału Magiczne Płyny i umiała przyrządzać z zioł napoje, które zmęczonym przywracały siły,
roztargnionym pamięć, nieszczęśliwym – radość, otępiałym – umysłową sprawność.
Gdy przeczytała rozdział O nieludzkich mowach wiedziało, że zdarza się dzień, w którym można zrozumieć zwierzęta, ptaki i drzewa.
Gdy Dziecko zapamiętało całą Księgę Czarownica kazała ją spalić.