Biblia
Od ponad dwu tysiącleci Zachód czerpie natchnienie z Biblii. Wielu w nią wierzy, wielu ma wątpliwości, wielu traktuje jedynie jako zbiór legend naszego kręgu cywilizacyjnego. Ci ostatni czytając o krwawych rozprawach Starego Testamentu zgoła nieświętym życiu głośnych jego bohaterów, zżymają się, gdy Biblię nazwać Pismem Świętym. Przymiotnik święty, obecny w nazwie, nie odnosi się jednak ani do charakteru opisywanych wydarzeń, ani do ich uczestników- ludzi.
Słowo to, o hebrajskim rodowodzie (qodesz), pierwotnie nie oznaczało etycznej nieskazitelności, lecz tyle co całkiem inny, oddzielony, mówiąc językiem współczesnej refleksji filozoficznej – transcendentny. Zatem Święty to wyłącznie Bóg. Wyznawcy dwóch wielkich religii, dla których Biblia jest świętą księgą, uważają zatem, że zawiera ona Słowo Boże, mówi o Świętym – Bogu i stanowi miejsce spotkania z Nim.
W dzisiejszym języku wyraz Biblia oznacza jedną konkretną książkę; nazwa ta jednak pochodzi od wyrazu w liczbie mnogiej: Biblia to po grecku księgi. I rzeczywiście, na Biblię składa się 46 ksiąg Starego i 27 ksiąg Nowego Testamentu. W gruncie rzeczy jest więc Biblia matą biblioteką – utworzoną z 73 niewielkich tomów. Księgi te, uznane przez Kościół za natchnione, tworzą Kanon.
Księga czy Księgi ?
Większość badaczy przyjmuje, że Stary Testament zaczął się kształtować ok. XIII w. p.n.e. Inni, jak Anna Świderkówna, wiążą narodziny Biblii – i w ogóle literatury hebrajskiej – z czasami króla Salomona (II. połowa X. w. p.n.e.). Dopiero pod koniec V. w. p.n.e. ostatecznie ukształtowała się Tora (Prawo), czyli Pięcioksiąg Mojżeszowy, po nim Prorocy, a na końcu, ok. III w.p.n.e., Pisma, których centralną częścią jest Psałterz. Pierwszy kanon Biblii, stworzony ok. 90 – 100 r. n. e., byt dziełem faryzeuszy. Stary Testament w tym kształcie został włączony później przez Marcina Lutra do Biblii protestanckiej. Biblia Saduceuszy nie zawiera Pism, a Biblia Samarytan to sama Tora. Pierwsi chrześcijanie nie mieli żadnego Nowego Testamentu. Mówiąc o Piśmie, mieli na myśli Septuagintę, czyli grecki przekład z III i II w. p.n.e., odrzucony przez faryzeuszy wraz z innymi tekstami, które dotarty do nich wyłącznie w wersji greckojęzycznej. Najmłodszą księgą w katolickim Starym Testamencie jest Księga Mądrości, której nie zawiera Biblia hebrajska, gdyż napisano ją po grecku. Najstarszym tekstem Nowego Testamentu jest Pierwszy List św. Pawła do Tesaloniczan. powstały ok. 51. r. p. Ch., najmłodszym – Apokalipsa św. Jana (ok. 96 r.).