I nie było już nikogo streszczenie

W pokoju nad kominkiem wisiał powieszony w ramce wierszyk :

Dziesięć małych Murzyniątek

Jadło obiad w Murzyniewie,

Wtem się jedno zakrztusiło —

I zostało tylko dziewięć.

 

Dziewięć małych Murzyniątek

Poszło spać o nocnej rosie,

Ale jedno z nich zaspało —

I zostało tylko osiem.

Rzekło osiem Murzyniątek:

Ach, ten Devon — to jest Eden,

Jedno z nich się osiedliło —

I zostało tylko siedem.

Siedem małych Murzyniątek

Chciało drwa do kuchni znieść;

Jedno się rąbnęło w głowę —

I zostało tylko sześć.

Sześć malutkich Murzyniątek

Na miód słodki miało chęć,

Jedno z nich ukłuła pszczólka —

I zostało tylko pięć.

Pięć malutkich Murzyniątek

Adwokackiej chce kariery.

Jedno się odziało w togę —

I zostały tylko cztery.

Cztery małe Murzyniątka

Brzegiem morza sobie szły,

Jedno połknął śledź czerwony —

I zostały tylko trzy.

Trzy malutkie Murzyniątka

Poszły w las pewnego dnia;

Jedno poturbował niedźwiedź —

I zostały tylko dwa.

Dwu malutkim Murzyniątkom

W słońcu minki coraz rzedną…

Jedno zmarło z porażenia —

I zostało tylko jedno.

Jedno małe Murzyniątko

Poszło teraz w cichy kątek,

Gdzie się z żalu powiesiło —

Ot, i koniec Murzyniątek.

  VI

             Doktor Armstrong przybył na wyspę prawie o zachodzie słońca. Gdy przybył do willi  zobaczył siedzącego w fotelu starszego pana, którego sylwetka wydawała mu się znajoma. Pamiętał go z rozprawy sądowej :  był to stary Wargrave. Zeznawał raz przed nim. Robił zawsze wrażenie drzemiącego, ale natychmiast ożywiał się, gdy sprawa zahaczała o jakiś paragraf. Miał wielki wpływ na ławę przysięgłych — mówiono o nim, że potrafi pokierować jej sądem według swego uznania.

    VII

        Sędzia Wargrave przywitał się z Armstrongiem, a potem zastanawiał się, gdzie jest Constance Culmington, która go zaprosiła na wyspę.

   VIII

  Anthony Marston kąpał się w łazience, zastanawiał się, co będzie rozbił po obiedzie.

    IX

  Blore wiązał krawat.

   X

  Generał Macarthur zamierzał odpłynąć, ale łodzi już nie było.

   XI

Lombard otworzył drzwi swego pokoju i podszedł do klatki schodowej.

 XII

Emily Brent siedziała w swoim pokoju, ubrana do obiadu w czarną jedwabną suknię, i czytała Biblię.

Pages: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 17 18 19