Po rozmowie z pułkownikiem detektyw udał się na pogawędkę z admirałem – ojcem Hugh. Ten wyraził swoje ubolewanie nad tym, że dziewczyna zawracała Belgowi głowę tą sprawą. Stary Chandler powiedział, że wcześniej nic nie wiedział o obłędzie syna i dlatego wyraził zgodę na zaręczyny. Spytany o pułkownika Frobishera odpowiedział, że jest to jego najlepszy przyjaciel. Opowiedział także jak doszło do śmierci matki chłopaka. W pewnym momencie Chandler powiedział, że może lepiej byłoby gdyby wtedy syn utonął razem z matką. Kiedy detektyw został sam na sam z Hugh młodzieniec zaczął prosić go by ten przekonał Dianę, aby ta zapomniała o nim. Opowiedziała o swoich problemach i snach, które były niezwykle realistyczne i miał zwidy. Powiedział, że przypisał Dianie cały swój majątek i chce by dziewczyna ułożyła sobie życie z kimś innym. Oznajmił także, że bardzo boi się krwi, gdyż nie wie skąd bierze się ona na jego rękach. Omamy nie przeszkadzają mu. Wspomniał też, że najlepiej byłoby gdyby przydarzył mu się wypadek przy czyszczeniu broni. Detektyw na te wywodu spytał co on je i pije, jednak okazało się, że to co wszyscy i nie przyjmuje też leków, które mogłyby wywoływać opisane objawy. W końcu Herkules zapytał czy ktoś z domowników ma problemy ze wzrokiem. Chłopak powiedział, że jego ojciec. Poirot otrzymał także informacje o tym, że pułkownik przez długie lata przebywał w Indiach. Młodzieniec wyjaśnił także, że zaciął się przy goleniu z uwagi na to, że ojciec go zaskoczył i teraz też męczy go wysypka, którą próbuje zaleczyć otrzymaną od pułkownika maścią. W czasie kolejnej rozmowy w Dianą Herkules spytał się ją czy jest odważna. Kobieta oznajmiła, że nie wierzy w chorobę swojego byłego narzeczonego. Wtedy mężczyzna objaśnił jej swój plan działania. Ona miała załatwić możliwość nocowania w posiadłości dla siebie i dla detektywa. W czasie, kiedy dziewczyna przekonywała admirała do pomysłu przenocowania w posiadłości Herkules udał się do pokoju młodego Chandlera. Zapytany przez admirała Herkules odpowiedział tylko tyle, że jego nocleg ma na celu przeprowadzenie pewnego eksperymentu, który ma udowodnić jego teorię. Po rozmowie zarówno detektyw i Diana mogli przenocować w posiadłości. Mały Belg pod pretekstem zakupu przyborów higienicznych zatrzymał się w aptece. Następnego dnia z rana pod drzwiami do sypialni Diany znaleziono leżącego, zwiniętego Hugh, który w rękach trzymał nóż. Diana po otworzeniu drzwi oznajmiła, że ktoś próbował w nocy dostać się do niej. Krew na nożu znalezionym przy Hugh należała do kota. W pokoju dziewczyny Hugh obudził się i pytał co się stało. Po tym co usłyszał oznajmił nostalgicznie, że dzisiaj jest idealny dzień na polowanie na króliki. Jego ojciec powiedział pułkownikowi, który chciał powstrzymać chłopaka, że takie rozwiązanie jest najlepsze z możliwych. Jednak mimo protestów admirała detektyw Poirot poszedł powstrzymać Hugh przed popełnieniem samobójstwa. Kiedy chłopak się zdziwił Herkules mu wszystko wyjaśnił – to nie on był winien śmierci zwierząt domowych i gospodarskich. W trakcie wyjaśnień zjawili się pozostali zainteresowani sytuacją. Detektyw wtedy teatralnie powiedział, że Hugh jest niewinny i ktoś komu zależy na jego śmierci próbuje wmówić mu obłęd. Okazało się, że objawy, które wykazywał Hugh są zbliżone do zatrucie bieluniem, który jest substancją do otrzymywanej z belladony atropiny używanej w kroplach do oczu. W aptece detektyw sprawdził, że krem młodego panicza zawierał sulfat atropiny. Z grona podejrzanych od razu została wyeliminowana Diana i pułkownik Frobisher. Jednocześnie detektyw zapytał czy ten nie domyślał się, iż chłopak jest jego synem. Ten powiedział, że miał pewne podejrzenia, jednak objawy obłędu je rozwiały. Jak się okazało to stary Chandler w zemście chciał zabić swojego „syna”. Kiedy wszystko wyszło na jaw powiedział, że idzie zapolować na króliki, a kiedy się oddalił wszyscy usłyszeli pojedynczy wystrzał.