Rozdział III
Wiosną Dziecko skończyło siedem lat. Czarownica stwierdziła, że wykonała zadanie, wychowała Dziecko, teraz będą musiały się rozstać. Musiały opuścić swoją kryjówkę, ponieważ według Czarownicy nadszedł już Czas. Wędrowały Wielkim Lasem. Dziecko, które nauczyło się rozumieć mowę drzew usłyszało od Dębu, że Najeźdźcy byli w miasteczku i ścieli tam głowy kilku mieszkańcom.Zabici nie czynili nic złego, jedynie śpiewali pieśni o Dziejach Wielkiego Królestwa. Najeźdźcy wierzyli, że mieszkańcy wspominając Wielkie Królestwo pragną jego powrotu i chcą wygnać Najeźdźców. Potem wyszły z lasu i szły polem, wtedy Dziecko wyczuło Zło. Okazało się, że pojawili się Najeźdźcy na koniach, którzy zaczęli ścigać uciekinierki. Wtedy Czarownica zamieniła siebie i Dziecko w dwa krzewy. Jeden z Najeźdżców z wścieklości, uderzył pejczem krzew, nie wiedząć, że to była Czarownica.
Gdy Najeźdźcy odjechali Dziecko podało pobitej Czarownicy, buetlkę z rubinowego kryształu. Po wypiciu jej zawartości Czarownica wyzdrowiała.
Rozdział IV
Nocą Czarownica i Dziecko weszły do Miasteczka. Nagle usłyszały Pieśń Jedyną o Świętym Kamieniu, śpiewaną przez staruszkę w jednym z domów. Jej śpiewanie groziło śmiercią.Na Świętym Kamieniu zawsze stawał każdy, kolejny następca tronu, on decydował, czy ktoś jest godny tego zaszczytu czy nie. Święty Kamień przez siedemset lat pozostał ukryty przed Najeźdżcammi. Gdzie jest ukryty wiedziało tylko pięć osób.
Potem Czarownica i Dziecko doszły do niezamieszkanych terenów Wielkiego Królestwa. Spotkały tam drugą Czarownicę, która wzięła Dziecko za rękę, ponieważ od tej pory stała się jej nową Opiekunką. Dziewczynka skończyła siedem lat i jej nową opiekunką stała się Czarownica Druga.