ROZDZIAŁ XXVIII
Luell, Ajok i Czarownice wróciły do Wysokich Gór. Przywitały się z Piątą Siostrą – ptakiem i ruszyły, podobnie jak rok wcześniej do Wielkiej Świątyni. Znowu Czarownice za pomocą magii otworzyły kamienne wrota i przyprowadziły Luelle do Świętego Kamienia.
Teraz dopiero Luelle zrozumiała, że Święty Grobowiec nie chce ani jej dumy, ani uporu czy rozumu, nie chce inteligencji, wrażliwości i talentów magicznych, nie mówiąc już o zewnętrznych oznakach królewskiego pochodzenia. Święty Grobowiec chce jej miłości i współczucia, modlitwy za jego zmarłych, gdyż tylko te uczucia mogą rozgrzać jego lodowatą samotność.
Luelle wstąpiła na Święty Kamień, która tak zadygotał, że musiała zeskoczyć i stanąć pośród zdziwionych towarzyszy.Drganiu Kamienia nagle zaczęło towarzyszyć dudnienie tak donośne, iż musiało się roznieść po całym kraju. Kamień obrócił sie i ukazała się szczelina przez którą zaczęły wypełzać jakieś kształty. Byli to Upiorni Rycerze z Mroku Pradziejów, wszyscy którzy kiedykolwiek oddali życie za dawne Wielkie Królestwo. Nad królestwem zapanowała Czerń, spośród niej wychodzili rycerze, a ich pochód nie kończył się, wyruszuli oni do dawnego Wielkiego Królestwa. Najeźdźcy tak przestraszyli się zjaw, ze uciekli w popłochu na Wielkie Stepy.
Urgh też uciekł w popłochu, za nim i jego wojskiem ruszyła Armia Upiorów. Po ucieczce Najeźdźców Upiorni Rycerze powrócili do czeluści znajdującej się pod Świętym Kamieniem.
Wielkie Królestwo stało się wolne. Ajok napisał Księgę Wierszy. Luelle stała się Władczynią. Miała dwóch synów, i dopiero drugi został przyjęty jako jej następca. Ona sama rządziała mądrze i powoli odbudowała świetność Wielkiego Królestwa.
Ajok postanowił odszukać ojca na Wielkim Stepie i słuch po nim zaginął.