.
Doktor TEODOZJA GOLIBORSKA pracowała w szpitalu żydowskim aż do czasu likwidacji getta. Była współautorką naukowego opracowania „Choroba głodowa". W czasie likwidacji szpitala podała dzieciom swój cyjanek chcąc im zaoszczędzić śmierci w komorze gazowej. W okresie intensywnych przeszukiwań mieszkań dokonywanych przez Niemców udało jej się ukryć dolary, które otrzymała z Londynu. Pieniądze ukryła pod froterką. Za te pieniądze kupiono później broń. Doktor Goliborska wykupiła z gestapo „ Wacława" (mecenasa Wolińskiego) za piękny „ perski" dywan. Po wojnie wyjechała do Australii, skąd przysyłała listy i czasem paczki.
CELINA – CYWIA LUBETKIN całą okupację spędziła w getcie i brała udział w powstaniu. Wraz z Edelmanem wyszła kanałami. Po wojnie Celina wyjechała do Izraela i aż do śmierci pracowała w Kibucu imienia Bohaterów Getta niedaleko Hajfy.
Małżeństwo ABRAHAM i LUBA BLUM. Ona była w getcie dyrektorką szkoły pielęgniarskiej. Uczyła sześćdziesiąt dziewcząt. Kiedy zaczęto rozdawać „ numerki na życie" dostała ich tylko pięć dla całej szkoły. Zrobiła egzamin na temat „Jak wygląda opieka pielęgniarska w pierwszych dniach świeżego zawału serca". Rozdała numerki tym, co najlepiej odpowiadały. Po wojnie prowadziła dom dziecka. Jej mąż należał do tej samej organizacji co Edelman. Podczas ucieczki z kryjówki połamał sobie nogi i leżał na dachu aż do przyjazdu gestapo. Tam zginął. Dziś pani Luba również nie żyje. Oboje spoczywają na cmentarzu żydowskim. Nad ich grobem stoi pomnik mężczyzny trzymającego karabin i granaty.
MICHAŁ KLEPFISZ to jeden z bohaterów powstania w getcie. Był inżynierem chemikiem. Uczył się wykonywania butelek zapalających. Zginął 20 kwietnia 1943 r., kiedy własnym ciałem zasłonił karabin maszynowy, aby grupa Edelmana mogła się przedrzeć z płonącego terenu. Generał Sikorski nadał mu pośmiertnie Krzyż Virtuti Militari V klasy. Córka, żona i siostra Klepfisza przeżyły wojnę ukrywane przez Marię Sawicką.