Scheria
Odyseusz znalazł schronienie pod drzewkiem oliwnym. O świcie przyjechała królewna Nauzykaa z pannami służącymi i zabrały się do prania. Rozpostarłszy bieliznę na brzegu poszły się kąpać w rzece. Po kąpieli i śniadaniu poszły grać w piłkę. Śmiech kobiet obudził Odyseusza, który wyszedł z krzaków osłonięty tylko liściem, był cały czarny od błota. Służące przestraszyły się z wyjątkiem królewny. Kazała podać jedzenie podróżnikowi, a także umyć go i podać nowe ubranie.
Potem wyruszyli w drogę , gdy dojechali do gaju skąd droga prowadziła do miasta królewna Nauzykaa pożegnała Odysa i wskazała mu drogę do miasta i do pałacu jej ojca Alkinoosa. Gdy odjechała Odysem zaopiekowała się Atena pod postacią małej dziewczynki, otoczyła go nieprzeniknioną mgłą, poza która był niewidzialny. Znajdował się na Scherii wyspie Feaków. Był to naród który żył w dostatku, ale też lubił zabawy i sport. Odyseusz niezauważony wszedł do pałacu Alkinoosa, podziwiał jego bogactwo, srebrne sklepienia, złote drzwi w każdej komnacie. Pięćdziesiąt niewolnic krzątało się w dworze.
Odyseusz dotarł do sali biesiadnej, znalazł się przed parą królewską Alkinoosem i Aretą , padł do nóg królowej Atena zdjęła z niego obłok niewidzialności. Klęcząc poprosił o pomoc. Dla całej Scherii przybycia gościa stało się świętem, ku czci cudzoziemca odbyły się igrzyska, popisy gimnastyczne, zapasy ,biegi rzut dyskiem i walki na pięści. Po tańcach, gdy słońce zaszło Alkinoos zaprosił Odysa na ucztę. Pieśniarz Demodok zaczął śpiewać pieśń o Odyseuszu i zdobyciu Troi. Wtedy Odys przyznał się kim jest i zaczął opowiadać swoje przygody. Uczestnicy uczty nigdy nie słyszeli tak niezwykłych opowieści i pół nocy spędzili wsłuchani w słowa Odyseusza.
Powrót
Odys otrzymał od Feaków okręt pełen darów, każdy z Feaków coś przyniósł w darze niezwykłemu gościowi : na przykład miecz w srebrnej pochwie, piękne kobierce czy kubek ze złota. Wzruszony miłym przyjęciem oraz zmęczony Odyseusz zasnął i obudził się dopiero w Itace.
O świecie dobili do przystani pod wezwaniem Forkisa – morskiego starucha . Feakowie pożegnali Odysa i z darami zostawili go na brzegu Itaki. Podróżnik nie wiedział, gdzie jest i przestraszony błąkał się po lądzie. Wtedy pojawił się piękny młodzieniec, była to Atena, która doradziła Odysowi, aby schował skarby w pieczarze. Ostrzegła go też przed zalotnikami, którzy są bardzo niebezpieczni. W walce o tron Itaki nie posuną się nawet przed zabiciem Odyseusza. Dotknęła Odysa różdżką i przemieniła go w starca – żebraka i kazała udać się do Eumajosa – pasterza świń, który był jego wiernym o oddanym sługą.
Odys po przybyciu na miejsce zobaczył chatę i dwanaście chlewów murowanych, został też przez Eumajosa gościnnie przyjęty. Wieczorem razem z czterema pastuchami spożyli wieczerzę. Wszyscy słuchali z ciekawością opowieści żebraka – Odysa. Nikt nie domyślił się, że to król Itaki. Eumajos był bystrym i mądrym rozmówcą, okazało się też, że był synem królewskim, porwanym przez korsarzy fenickich , ojciec Odysa kupił go od nich jako niewolnika. Następnego dnia Odys zamierzał iść do miasta, wtedy pojawił się piękny młodzieniec – Telemach. Był to syn Odysa, który wracał z Pylos. Telemach przywitał się bardzo serdecznie z pasterzem Eumajosem , który traktował go jak syna. Potem Eumajos wyruszył, aby donieść królowej o powrocie syna. Wtedy pojawiła się Atena, którą widział tylko Odys, i dotknęła różdżką króla Itaki, który przybrał swoją prawdziwą postać. Bogini szepnęła Odysowi, aby ujawnił się swojemu synowi. Ojciec i syn szczęśliwi rzucili się sobie w ramiona.
Później zaczęli obmyślać plan działania pozbycia się niebezpiecznych zalotników i powrotu do zamku.