Rozdział VIII
W tym rozdziale Wołodyjowski mówi o swych uczuciach Oleńce, która odrzuca jego zaloty. Informuje ją także iż Kmicic nie zdradził, gdyż ludzie przyłączyli się do niego dobrowolnie a nie pod wpływem przekupstwa. Po wyjeździe z Wodoktów. Michał spotyka się z Charłampą, który daje mu listy i pieniądze od księcia wileńskiego raz korespondencję Janusza Radziwiłła skierowaną bezpośrednio do Kmicica.
Rozdział IX
Michał rozpoczyna zbieranie oddziałów do walki. W Lubiczu godzi się z Kmicicem, któremu przekazuje informacje o czynieniu zaciągu oraz przekazuje listy od Radziwiłła. Mówi także, że walka od dobro kraju może być dla niego szansą na zmazanie win.
Rozdział X
W wyniku pospolitego rudzenia piechota „łanowa” utworzyła trzy obozy – pod Piłą, Wieleniem i Ujściem.
W międzyczasie od strony morza nadciągały oddziały szwedzkie, którym dowodził Arwid Wittenberg, któremu towarzyszył zdrajca – Radziejowski. Zanim oddziały dotarły do polskich obozowisk zdążono je umocnić i ustawić wały obronne. Jednakże z czasem zajęto się ucztowaniem i biesiadami suto zakrapianymi alkoholem.
Kiedy wyczekujące na rozluźnienie w obozach polskich szwedzkie oddziały wysłały posła z listami dowódcy polscy odmówili poddania się. Jednak po pierwszych przegranych starciach Opaliński i Grudziński oraz namiestnicy przyjęli warunki jakie wystosowali Szwedzi. Po uczcie wszyscy rozjechali się do swoich majątków.
Rozdział XI
W tym rozdziale do majątku Skrzetuskich przybywa brat Jana – Stanisław, który informuje o zdradzie wojewodów i najemników oraz o zwycięstwie Szwedów. Skrzetuscy wraz z Heleną (żoną Jana) dziećmi i Zagłobą ruszają do Puszczy Białowieskiej, gdzie zostawiają kobietę i dzieci. Mężczyźni dołączają do oddziałów Janusza Radziwiłła.