.
Rozdział XXVI
Następnego dnia król odwiedził Kmicica. Chciał się dowiedzieć jaka jest jego prawdziwa tożsamość. Andrzej przyznał się do swojego nazwiska i opowiedział monarsze swoje dotychczasowe przygody, nie pomijając tego co wydarzyło się w Lubiczu oraz Wołmontowiczach. Wspomniał również o służbie u Radziwiłła. Opowiedział również o Billewiczównie. Król po jego zapewnieniach, że zmienił się i odkupił winy wybaczył mu wszystko i powiedział, że jest dla niego jak syn.
Rozdział XXVII
Król udał się w drogę do Lwowa. Jednocześnie ukazują się uniwersały, które wzywają szlachtę zamieszkującą w województwie krakowskim do pospolitego ruszenia. Dzięki takim działaniom, siły króla rosły bardzo szybko. Król otrzymał pismo od przeora klasztoru na Jasnej Górze, w którym opisuje on utratę bohatera jakim był Babinicz. Monarcha nakazuje poinformowanie przeora o tym, że Andrzej przeżył.
Rozdział XXVIII
W tym rozdziale ukazane są wydarzenia spod Tykocina – siedziby Radziwiłła. Sapieha okrążył zamek a Oskierka postanowił podłożyć pod nim petardę. Przyłączają się do niego Wołodyjowski oraz bracia Skrzetuscy.
Rozdział XXIX
Stan fizyczny jak i duchowy przebywającego na zamku Radziwiłła znacznie się pogorszył. Prawie wszyscy go opuścili. Bał się kary za zdradę, dręczył go głód.
Wysadzenie bramy nie udało się, z uwagi na to, że Szwedom udało się przejąć petardę. Usłyszawszy od swojego towarzysza Charłampa, że brama została wysadzona a Szwedzi uciekli do wieży Radziwiłł wyprężył się i umarł. W tym samym momencie do komnaty wdarły się oddziały Sapiehy. Okazało się również, że Billewiczówny nie ma w zamku – Bogusław zdążył ją stamtąd zabrać.
Rozdział XXX
Lwów ustanowiono stolicą kraju, gdyż w tych rejonach nie przebywali Szwedzi. Król w czasie mszy składa przysięgę oddania narodu pod opiekę Najświętszej Panienki. Obiecuje również, że po zakończonej wojnie postara się o polepszenie warunków życia ludności żyjącej na wsi.
Rozdział XXXI
Sapieha wysłał oddział pod dowództwem Michała do Lwowa, żeby wspomóc króla. Wołodyjowski zdał monarsze relacje z wydarzeń jakie miały miejsce w Tykocinie oraz o zdrajcy Kmicicu. Jan Kazimierz powiedział, że Andrzej jest bohaterem i opowiedział mu co się wydarzyło. Kiedy stanęli naprzeciw siebie Wołodyjowski i Kmicic na rozkaz króla pogodzili się. Kmicic dowiedział się, że Oleńka znajduje się w Taurogach wraz z Bogusławem Radziwiłłem.
Rozdział XXXII
Tatarska orda była do dyspozycji króla w walce ze Szwedami. Kmicic z uwagi na swoje prywatne porachunki z Radziwiłłem prosił króla o przywództwo nad tatarskimi oddziałami. Jednocześnie opowiedział królowi o sytuacji i zapewnił, że zapanuje nad nieokiełznanymi Tatarami.
Rozdział XXXIII
Kmicic spotkał Sorokę, którego wysłał do Taurogów, aby ten sprawdził jaka jest sytuacja i wszystkiego pilnował. Po opuszczeniu Lwowa Andrzeja dogania Michał z listem od króla, w którym monarcha pisze, aby pułkownik w pierwszej kolejności udał się do Sapiehy z pomocą. Kmicic był zadowolony, iż wpierw ma udać się do Tykocina, gdzie właśnie przebywał Bogusław.