Drugi list do Pana Boga
Oskar grał w świetlicy z Einsteinem w szachy. Kolega Oskara ze szpitala był nazywany Einsteinem, ponieważ miał dużą głowę. Wtedy pojawił się Pop Corn z informacją, że przyjechali rodzice Oskara.. Chłopiec nie chciał uwierzyć, ponieważ rodzice zawsze przyjeżdżali tylko w niedzielę. Pop Corn widział jednak ich samochód na parkingu pod szpitalem – czerwonego jeepa z białą plandeką.
Oskar tak się przejął, że przegrał partię w szachy z Einsteinem. Zaniepokoił się wizytą rodziców, ponieważ jego rodzice pracowali i mogli przyjeżdżać tylko raz w tygodniu.
Pop Corn zażyczył sobie za informację o przyjeździe rodziców Oskara nagrodę- czekoladę z orzechami Pop Corn ważył 98 kg w wieku 10 lat 1 m 10 cm wzrostu i nie powinien jeść słodyczy, ponieważ znajdował się w szpitalu, aby schudnąć.
Rodzice Oskara rozmawiali z doktorem Dusseldorfem. Oskar podsłuchiwał pod drzwiami gabinetu. Usłyszał fragmenty zdań, z których wynikało, że leczenie nie przynosi skutku. Rodzice byli załamani diagnozą, że Oskar umrze. Nie potrafili spojrzeć mu w oczy i nie chcieli się z nim widzieć. Oskar poczuł się dotknięty tchórzostwem rodziców, nie chciał nikogo widzieć i ukrył się w szafie na szczotki.
Siedział tam długo, ponieważ nie mógł od wewnątrz otworzyć szafki, poza tym chciał być sam. Specjalnie nie reagował na wołania, gdy cały szpital szukał Oskara. Nareszcie pani N’da otworzyła drzwi szafki i znalazła Oskara.
Zbiegły się sprzątaczki, pielęgniarki, pielęgniarka przełożona i doktor Dusseldorf. Oskar nie chciał z nikim rozmawiać zażyczył sobie spotkania z ciocią Różą.
Oskar był zły na rodziców, ponieważ nie mieli odwagi porozmawiać z nim o jego chorobie, śmierci. Po rozmowie z doktorem nie spotkali się z Oskrem, tylko wyjechali ze szpitala. Oskar opowiedział o swojej nienawiści do rodziców i strachem przed chorobą pani Róży. Zażyczył sobie, aby przychodził codziennie, a nie tylko dwa razy w tygodniu.
W liście do Boga Oskar poprosił Boga, o jego wizytę duchową.