Najważniejsze kobiety
- Stanisława Bozowska – bohaterka Siłaczki Żeromskiego, wykształcona, ciężko pracująca wiejska nauczycielka, wierna ideałom z młodości, która uczyła wiejskie dzieci i pisała podręcznik fizyki dla ludu, niedożywiona, przepracowana, umierała zarażona tyfusem. Do chorej wezwany został przypadkiem jej dawny przyjaciel z młodości, zakochany w niej niegdyś lekarz Obarecki.
- Rachela z Wesela Wyspiańskiego – córka karczmarza, Żydówka, wrażliwa na piękno i magię nocy, w którą odbywało się wesele, egzaltowana, kochająca poezję, młoda piękna dziewczyna, flirtująca z Poetą; nad- wrażliwa, martwił się o nią ojciec.
- Adela ze Sklepów cynamonowych Brunona Schulza – pełna powabu służąca, która praktycznie rządziła w domu starego ojca bohatera i miała nad nim erotyczną władzę, niekiedy leniwa, bywała też postrachem, gdy przystępowała do porządków.
- Róża z Małego Księcia – kwiat będący według wielu mężczyzn (w tym pewnie autora książki) symbolem kobiecych cech, ukochana Małego Księcia, którą cechowała nadwrażliwość, kokieteria, kapryśność i pycha, połączona z nieśmiałością oraz nieumiejętnością samodzielnego życia i okazywania uczuć.
- Matka Słowackiego – adresatka listów i bohaterka wielu wierszy poety, mowa o niej np. w wierszu Testament mój.
- Adresatka wierszy Norwida – kobieta, która nie odwzajemniała uczuć mężczyzny.
- Barbara z Białej magii Baczyńskiego – piękna żona poety, przedstawiona w wierszu niczym czarodziejka.
- Dziewczyna z wiersza Leśmiana pod tym samym tytułem – twór wyobraźni.
- Kobieta z wierszy Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, np. z tomu Pocałunki-osoba rozmiłowana w kobiecych drobiazgach, bardzo poważnie traktująca miłość i cierpiąca, gdy ona wygasa, egzaltowana, przywiązana do szczegółów, chętnie analizująca swoje i cudze uczucia, chętna do wspomnień.