Najważniejsze kobiety
- Julia z Romea i Julii – bohaterka tragedii Szekspira, z rodu Kapuletich, zakochana w Romeo, synu Montekich, wrogiego rodzinie Julii rodu. Nie bacząc na nienawiść rodową, poślubiła potajemnie Romea. Zły los rozdzielił ich i nie pozwoli! się już połączyć. Romeo uznał śpiącą Julię za zmarłą i się zabił, a ona po przebudzeniu, widząc zmarłego małżonka, również odebrała sobie życie. Nad ich grobem pogodzili się skłóceni rodzice.
- Alina z Balladyny – łagodniejsza i szlachetniejsza z sióstr, pracowita, niewinna, troskliwa wobec matki i Balladyny, marząca o miłości Kirkora, gotowa jednak ustąpić siostrze; zamordowana w lesie przez swą Balladynę.
- Balladyna – wcielenie zła, siostra Aliny, zabiła siostrę, by zyskać koronę i miłość Kirkora, potem wyrzekła się matki i zabiła inne osoby, byle umocnić swą władzę. Nosiła opaskę na czole, przykrywającą krwawe znamię, które nosiła od czasu zabicia siostry.
- Karusia z ballady Romantyczność – dziewczyna z ludu, kochała Jasieńka, który zmarł, odtąd znielubiła świat i żyła tylko miłością do zmarłego, czuła, że on przychodzi do niej, że się kochają i mogą porozumieć; uznana za szaloną, wyizolowana z gromady.
- Świtezianka – tytułowa bohaterka ballady Świtezianka, doprowadziła do zguby strzelca z pobliskiego boru, uwodząc go najpierw w dziewczęcej postaci i wymagając złożenia przysięgi wierności, potem zjawiając mu się w jeszcze powabniejszej wizji i zachęcając do grzechu w toni wód. Gdy strzelec zauroczył się zjawą, zapominając o dziewczynie, której ślubował, świtezianka ukarała go okrutną śmiercią za niewierność.
- Krysia, rybka – dziewczyna z ballady Mickiewicza Rybka, uwiedziona przez pana ze dworu i porzucona przez niego, mimo że urodziła jego dziecko. Popełniła samobójstwo, utopiła się, świtezianki przejęły opiekę nad nią, a ona wynurzała się codziennie na chwilę, aby karmić dziecię. Dokonała się okrutna zemsta na jej niewiernym ukochanym.
- Pani z ballady Lilie – zbrodniarka, która zabiła męża, obawiając się kary za zdradę. Chciała wyjść za mąż za jednego z jego braci. Wybierała małżonka losowo, na podstawie bukietów, które przenieśli. Tym samym wywołała gniew zmarłego męża, z którego grobu, jak się okazało, pochodziły kwiaty i który ukarał śmiercią niewierną żonę, braci i wszystkich obecnych w kościele.
- Zosia z II części Dziadów Mickiewicza – pasterka najpiękniejsza z wioski, której nie interesowali zakochani w niej młodzieńcy, zmarła w kwiecie wieku, nie zaznawszy miłości, po śmierci pokutowała za to, że nie dotknęła ziemi „ ni razu”(bujała w obłokach), a pokutą dla niej i wybawieniem z czyśćca miało być stanięcie na ziemi.
- Zosia z Pana Tadeusza – córka Ewy Horeszkówny wydanej za niekochanego mężczyznę, sierota, na której wychowanie łożyli Soplicowie, podopieczna Telimeny, swatana przez Sędziego (także z inicjatywy Jacka Soplicy) z Tadeuszem Soplicą, synem Jacka. Niewinne dziewczę, dziecinne, które pragnie jedynie spełniać wolę starszych. Telimena, sama zakochana w Tadeuszu, początkowo chciała ją wyswatać z Hrabią, w końcu zgodziła się na związek dziewczyny z Tadeuszem, którego ta, początkowo jedynie posłuszna starszym, w dniu śmierci Księdza Robaka (Jacka Soplicy) zaczęła kochać. Ich zaręczyny odbyły się podczas pobytu wojsk Dąbrowskiego w Soplicowie.