Najważniejsze kobiety
- Penelopa – żona Odyseusza, jego wierna małżonka czekająca na powrót z wojny trojańskiej. Podstępnie zwodziła zalotników, obiecując im, że gdy skończy tkać całun dla swego teścia, przyjmie oświadczyny któregoś z nich. Jednak w dzień tkała, a nocą pruła. Doczekała się Odyseusza, który wprawdzie podczas wieloletniej drogi do domu ją zdradzał, ale nadal bardzo kochał.
- Kirke – nimfa, czarodziejka, ukochana Odyseusza, zamieniła jego towarzyszy w świnie i dopiero na jego prośbę przywróciła im ludzką postać, miała romans z Odyseuszem, czego owocem był ich syn Telegonos.
- Kalipso – piękna nimfa kochająca Odysa, która więziła go przez siedem lat na swej wyspie, ale w końcu musiała pomóc w budowie statku i wskazać drogę do Itaki.
- Syreny – pół kobiety, pół ptaki, które swym tęsknym śpiewem wabiły żeglarzy i sprawiały, że rozbijali się o skały, zwodziły też załogę Odysa, jednak wszyscy członkowie jego załogi mieli zatkane uszy, a podstępny wódz słuchał śpiewu syren, ale z rozmysłem kazał uprzednio przywiązać się do masztu statku i przezornie zakazał sługom i towarzyszom odwiązania sznurów, bez względu na wszystko.
- Antygona – córka Edypa, siostra Polinika i Eteoklesa oraz Ismeny, bohaterka mitu i tragedii Sofoklesa, sprzeciwiła się woli władcy, wuja Kreona, który zakazał pod karą śmierci grzebania ciała zdrajcy Polinika. Antygona usiłowała pochować brata, spełniając rodzinny i religijny obowiązek. Za to została skazana na śmierć. Po jej samobójstwie odebrał sobie życie także syn Kreona, narzeczony Antygony Hajmon, a potem jego matka. Według innych wersji mitu Antygona udała się wraz z ojcem Edypem na wygnanie.
- Ismena- siostra Antygony, symbol niezdecydowania i pokory, nie miała odwagi pochować zwłok brata, zalecała Antygonie ostrożność, ale gdy Kreon chciał skazać jej siostrę na śmierć, pragnęła podzielić z nią odpowiedzialność, Antygona nie przyjęła jednak tej ofiary.
- Izolda – bohaterka średniowiecznych Dziejów Tristana i Izoldy, wypiła przypadkiem czarodziejski napój, wieziona statkiem jako narzeczona króla Marka. Dlatego pokochała nie jego, lecz opiekującego się nią w drodze Tristana. Grzeszna miłość łączyła ich przez całe życie, nawet wtedy, gdy się rozstali. Po śmierci groby ich połączył krzew głogu, ścinane gałęzie łączące mogiły wciąż odrastały, aż król Marek zakazał ich ścinania.
- Oda – narzeczona Rolanda, bohatera Pieśni o Rolandzie, postać papierowa, nic nie wiemy o jej uczuciach, umarła natychmiast, gdy dowiedziała się o śmierci narzeczonego.