Scharakteryzuj pieśń Nie porzucaj nadzieje .. jako wyraz światopoglądu renesansowego humanisty.
Renesansowi humaniści marzyli o świecie, w którym najwyższą wartością jest rozum. Tak jak kosmosem rządzi wola Boża, stojąca na straży harmonii i ładu wszechrzeczy, tak w życiu ludzkim to, co przypadkowe i zmienne, powinno być podporządkowane rozumowi. „Bo tak wiedz, że w człowieku są mocarki dziwne, / Nie tylko sobie różne, ale i przeciwne” – pisał czarnoleski poeta, myśląc o targających ludźmi uczuciach i namiętnościach, takich jak gniew, pożądanie, strach, radość czy smutek. Na szczęście włada nimi „rozum, jako hetman, który / ma strzec, aby z nich żadna nie mogła wziąć góry” (Satyr). Kochanowski, jak inni myśliciele renesansu, wierzył, że można mądrze pokierować własnym życiem, doskonalić się, zdobywać sławę i szacunek innych.
Nietrudno jednak zauważyć, że o życiu człowieka często decyduje los, który wyraża się w rozumnych boskich wyrokach bądź też ma znamiona kapryśnego przypadku. Jak pogodzić tę świadomość z renesansową koncepcją godności człowieka, hojnie obdarowanego przez Stwórcę? Czy wobec tego jesteśmy rzeczywiście wolni? A jeśli tak, to w jaki sposób poradzić z przypadkami losu? Jeśli zaś wolność jest w nie pozorem, to jaki sens ma nasze życie? Czy Bóg jest rzeczywiście doskonałym architektem świat, czy też tylko łudzi człowieka fałszywymi wartościami? Te niepokojące pytania późnego renesansu znalazły odbicie w całej twórczości Jana Kochanowskiego, zarówno w Trenach, jak i we Fraszkach oraz Pieśniach.
W starożytności kapryśne szczęście uosabiała rzymska bogini zmiennego losu – Fortuna. Była zwykle przedstawiana jako kobieta z zawiązanymi oczyma, trzymająca w dłoni róg obfitości i ślizgająca się po morzu na kole lub kuli. Uważano powszechnie, że Fortuna ma dwie twarze: dobrą (symbolizującą szczęście) i złą (przedstawiającą nieszczęście). Główną cechą tego bóstwa była jednak zmienność. Wedle paradoksalnej formuły, powtarzanej przez starożytnych, „Fortuna jest stała w swoich odmianach”.
Mądrość lekarstwem na Fortunę. Pieśń Jana Kochanowskiego jest utrzymana w duchu horacjańskim. Uczy mądrego korzystania z życia i zarazem przygotowuje człowieka na cierpienie. Gdy spotka nas bowiem nieszczęście (zła Fortuna), nie trzeba rozpaczać, bo przecież zawsze możemy spodziewać się rychłej odmiany losu i Fortuna pokaże nam w końcu swoje dobre oblicze. Nie wierzmy jednak w trwałość szczęścia – w jednej chwili los może nam odebrać to, czym nas obdarzył.
Należy jednak uwierzyć w moc Boga, od którego zależą losy człowieka i może je w każdej chwili zmienić ,, Siła Bóg może wywrócić w godzinie,
A kto mu kolwiek ufa, nie zginie.”