Drugie dziesięciolecie Polski niepodległej zaczyna się jednocześnie z ogromnym kryzysem ekonomicznym, który sprowadza masowe bezrobocie na całym świecie. Od początku lat dwudziestych Europa patrzy na narodziny i ekspansję faszyzmu „czarnych koszul" Mussoliniego we Włoszech. Zjawia się też faszyzm w Niemczech, rosną wpływy „narodowych socjalistów" Hitlera, w 1933 dojdzie on tam do władzy. Narasta równolegle protest społeczny mas. W niezliczonych punktach globu wybuchają wojny i krwawo tłumione zamieszki społeczne. Wzmaga się militaryzacja świata. Gdy bezrobotni głodują, producenci żywności palą zboże, by nie dopuścić do zniżki cen.
W Polsce rok 1931 to pięciolecie władzy ustanowionej po majowym zamachu Piłsudskiego w 1926 roku,władzy „sanacji" zwanej też później „rządami pułkowników''tj. oficerów z otoczenia Piłsudskiego, z dawnych żołnierzy Legionów. Słabo ustabilizowana gospodarka i społeczeństwo Polski podlegają również wstrząsom kryzysu i konfliktów politycznych. Więzienia są przepełnione, zamknięci w nich działacze opozycji, a także wszyscy broniący się przed coraz bezwzględniejszym terrorem policyjnym, szczególnie chłopstwo ukraińskie i białoruskie z tzw. kresów wschodnich, poddawani są torturom. Wybuchają skandale polityczne: w 1931 roku następuje rzecz niesłychana — grupa opozycyjnych posłów do Sejmu zostaje osadzona i sponiewierana w więzieniu, w twierdzy Brześcia. Mnożą się procesy polityczne. Partia komunistyczna jest zdelegalizowana
Wybuchają strajki tramwajarzy w Warszawie w czerwcu i wrześniu 1931 roku, w lutym 1932 roku strajk powszechny obejmie Zagłębie Dąbrowskie oraz województwo krakowskie, od marca do maja tegoż roku trwać będzie strajk w hucie szkła „Hortensja" w Piotrkowie. Władza sterowała nieuchronnie ku metodom totalitarnym. Właśnie w 1931 roku rząd wprowadził postępowanie doraźne (przewidujące dwie tylko kary: dożywotniego więzienia i śmierci), a przygotowane do sądzenia uczestników protestów chłopskich i robotniczych, tzw. „wywrotowców". Radykalizowała się więc również inteligencja polska, narastał nurt lewicowej krytyki w literaturze, mnożyły się protesty polityczne pisarzy.