Zinterpretuj wybrane dzieło sztuki renesansu, w którym pojawiają się nawiązania do mitologii.
Artyści renesansu często pracowali pod dyktando humanistów, którzy podpowiadali im tematy dzieł. Tak było w przypadku Sandra Botticellego(1445-1510), który obracał się w kręgu florenckich zwolenników i kontynuatorów filozofii Platona. Obraz Wiosna ilustruje neoplatońską koncepcję miłości.
Obraz przedstawia silę miłości.W centrum kompozycji Botticellego stoi Wenus, ubrana w białą suknię i czerwoną narzutkę- strój eleganckiej, dojrzałej mieszkanki Florencji końca XV w. Królestwo Wenus rozkwita wiosną, w porze płodności natury. Po prawej stronie widzimy scenę porwania nimfy Chloris przez boga delikatnego wiatru Zefira, jedynego, który ma wstęp do ogrodu miłości. Pod wpływem uczucia Zefira Chloris przemienia się w boginię kwiatów, wiecznie młodą Florę, która przybrana w kwiecistą, zwiewną szatę – rozsiewa wokół siebie ulubione kwiaty Wenus, róże (malarz stosuje w tej części obrazu typową dla średniowiecza tzw. kompozycję symultaniczną: na jednym płótnie przedstawia kolejne fazy tej samej opowieści).
Grupa postaci po lewej stronie to trzy Gracje, według mitologii boginie wdzięku. W myśli neoplatońskiej symbolizowały one cudowną zgodę Roz koszy i Czystości, z której rodzi się prawdziwe Piękno (postać w środku, do której mierzy z łuku bożek miłości Amor, unoszący się nad głową Wenus). Miłość platońska (platoniczna) nie jest bowiem zmysłowa, lecz duchowa. Przypomina o tym zapatrzony w niebo bóg Hermes, rozpędzający swoją laską (słynnym kaduceuszem, uśmierzającym wszystkie kłótnie i niezgody) chmury nad ogrodem miłości. Wiosna Botticellego jest więc hymnem na cześć piękna świata i zarazem przypomnieniem, że zawdzięczamy je miłości Stwórcy.