Detektyw udał się na rozmowę do generała Granta, na początku rozmawiali o chorobie starego wojskowego. Później rozmowa zeszła na jego córki. Grant powiedział, że ma cztery całkiem „niezłe” córki, tylko nie potrafi nad nimi zapanować. Nie chciał ich trzymać całkiem w zamknięciu. Spytany o Hawkera z początku stwierdził, że nie zna nikogo takiego, lecz później przypomniał sobie, iż miał wątpliwą przyjemność poznać tego osobnika o zbyt blisko osadzonych oczach. Detektyw oznajmił mu, iż jest to przyjaciel jednej z jego córek – Shieli. Nie spodobało się to generałowi, który wiedział, że jego córki zadają się z nieodpowiednimi ludźmi. Herkules spytał go również o to czy nie zauważył dziwnego zachowania u którejkolwiek z młodych dam. Na szczęście nic takiego nie miało miejsca. W tym momencie generał nabrał podejrzeń co do wizyty Herkulesa Poirot u niego. Detektyw powiedział, że ktoś próbuje uzależnić od kokainy dzieci generała i trzeba się dowiedzieć kto to taki. Generał po gradzie przekleństw powiedział, że dowie się tego od córek. Jednakże Herkules powiedział, że sprawę trzeba rozwiązać delikatnie, gdyż siłą niczego nie wydobędą z dziewcząt.
Potem Herkules Poirot udał się z wizytą do pani Larkin, gdzie spotkał jedną z sióstr Sheili Grant – Pam. Kiedy zaczęli rozmawiać o Hawkerze, wszedł on do pokoju z drugą z panien Grant. Wrócili właśnie z polowania, gdyż jak to powiedziała dziewczyna manierka Tonego była pusta. Pam pytała detektywa o to co jej siostra dostała od swojego przyjaciela. Ten odpowiedział pytaniem czy ona miała do czynienia z kokainą. Pam przeraziła się i zaczęła mocno martwić o siostrę. Kiedy podeszła do nich Sheila wyraził swoje zdanie na temat osób handlujących narkotykami oraz tego, co dzieje się z osobami je zażywającymi. W końcu pożegnał się z panią Larkin i zebrał do wyjścia. Przy drzwiach, na szafce leżała manierka Hawkera, która w całości była wypełniona białym proszkiem.
Później na tarasie w domu pani Carmichael rozmawiał z Sheilą i próbował ją przekonać, że robi bardzo źle. Ona oznajmiła, że do dnia, w którym rozmawiała z doktorem nie miała pojęcia, że to jest takie złe. Do tej pory myślała, że to tak jakby „kieliszek po pracy”. Dziewczyna oznajmiła, iż chce się zmienić. Martwiła się o to czy doktor Stoddard się jeszcze do niej odezwie. Herkules powiedział, że obaj – on i młody lekarz chcą jej pomóc. A tylko jej zeznania mogą pomóc w ujęciu prawdziwego złoczyńcy. Ta spytała się, czy chodzi mu o ojca – generała Granta. Herkules Poirot w charakterystyczny dla siebie sposób oznajmił, że wie wszystko. Powiedział, że jej zdjęcie rozpoznano na komisariacie i poinformowano go, że jest to Sheila Kelly – złodziejka. Wiedział również, że „generał Grant” zadzwonił do niej i zaproponował posadę córki, w zamian za nieograniczone uciechy. Dziewczyna i jej „siostry” miały pokazywać znajomym biały proszek.
Później w czasie rozmowy z doktorem Poirot opowiedział jak rozszyfrował „generała”. Przede wszystkim uznał całą sytuację za bardzo przesadzoną – wystrój jego domu oraz rzekomą chorobę. Oznajmił też, że szykanowany przez wszystkich Hawker okazał się ofiarą generała i to na niego miała spaść cała wina. Doktor wyraził swoją chęć pomocy Sheili. Detektyw natomiast wyraził swoje zdanie, twierdząc, że lekarz z pewnością ją okiełzna.