c) Obraz Lucyfera
- akcja pieśni trzydziestej czwartej toczy się w dziewiątym kręgu piekła, w którym przebywają różnego rodzaju zdrajcy,
- na samym dnie piekła znajduje się Lucyfer – król piekieł zamknięty do połowy w bryle lodu; dawniej był pięknym aniołem, teraz jest brzydki i groźny; jest olbrzymem; jego głowa ma trzy paszcze i trzy twarze (troje lic):
– purpurową, wyrażającą nienawiść,
– koloru żółtawego, który jest symbolem bezsilności,
– o kolorze skóry plemion żyjących nad Nilem,
- pod każdym licem Lucyfer ma po dwa skrzydła, większe od żagli, brzydkie, bez upierzenia; poruszając nimi, wywołuje tak zimny wiatr, że zamarza od niego woda w podziemnej rzece płaczu, Ko- cyt,
- z diabelskich oczu spływają łzy, a z jego szczęk – zakrwawiona ślina; w paszczach swych Lucyfer trzyma trzech największych zdrajców na świecie, w każdej po jednym: Judasza – zdrajcę Chrystusa, którego wydał w ręce Piłata, oraz Brutusa i Kasjusza – zdrajców Juliusza Cezara, którzy dokonali zamachu na jego życie; Lucyfer żuł w swych szczękach owych zdrajców na miazgę.
d) Miejsce piekieł
- piekło znajduje się w północnej części kuli ziemskiej w olbrzymim otworze, który ma kształt leja i powstał wówczas, gdy Lucyfer ze swoją świtą runął z nieba na ziemię; na antypodach, w południowej części kuli ziemskiej, powstała wówczas olbrzymia góra czyśćca.
Z nieba od razu spadł do swej mogiły;
Lądy leżące tutaj w onej porze
Ze strachu przed nim w fale się pokryły.
Na naszą sferę wypchnęło je morze […]
Czeluść ta, w ziemskim wydrążona łonie,
Ciągnie się, jak grób Belzebuba długi!