Pieśń rozpoczyna się apostrofą do Matki Boskiej (,, Bogurodzicy '' ), którą wierni proszą o wstawiennictwo do jej syna Jezusa. W drugiej strofie wierni proszą o dobre życie na ziemi, a także zbawienie, prośby skierowane są do Syna Bożego ( ,, Bożyca '' ). Błagania zostają przekazane przez Jana Chrzciciela ( ,,Twego dziela Krzciciela ''). Budowa pieśni przypomina kompozycję deesie, która została ukształtowana na przełomie IV i V w.
Dwie piersze strofy Bogurodzicy zbudowane są na zasadzie paralelizmów, czyli podobieństwa w konstruckji poszczególnych wersów.
Bogurodzica zbudowana jest z regularnych cząstek, zawierających zbliżoną liczbę sylab, a cząstki rymują się ze sobą.Kunsztowność tych cząstek przejawia się w ich paralelizmie, czyli dużym podobieństwie budowy. Oto początek dzieła:
Bogurodzica (5 sylab)
Dziewica, (3)
Bogiem sławiena (5)
Maryja, (3)
Wersy łączą się w pary o tej samej liczbie sylab. Ponadto pary te są antytezami, tzn. zestawieniami paradoksalnych pojęć, np. Bogurodzica dziewica (tj. matka – panna), pobyt- przebyt. Wiara chrześcijańska przezwycięża te sprzeczności i nadaje sens. Twórca utworu, aby zrytmizowac pieśń wykorzystał rymy zewnętrzne ( Maryja/ Maryja , bożycze/ człowiecze, nosimy, prosimy, ppbyt, przebyt) oraz wewnetrzne ( Bogurodzica. dziewica, syna, Gospodzina, dziela, krzciciela), a także zakończył każdą strofę refrenem ,, Kyrieleison '' i zastosował charakterystyczny układ sylab w wersach ( w pierszwej zwrotce 5+3+5+3 / 5+4+5+3/3+3+5 ). Pieśń charakteryzuję się typowym dla poezji przedrenesansowej asylabizmem, czyli niedokładną liczbą sylab w poszczególnych wersach – każ dy staje się oddzielnym zdaniem albo samodzielną jego częścią.
Bardziej szczegółowa analiza ukazałaby inne jeszcze sposoby uporządkowania tekstu. Czynią one z Bogurodzicy skomplikowaną, harmonijną strukturę, pełną treści religijnych, tak istotnych dla człowieka średniowiecza. Wyrafinowany artyzm tego dzieła stawia je w rzędzie najwyższych osiągnięć średniowiecznej literatury europejskiej.