Anatol i Alojzy W Akademii zaczęło dziać się coś złego. Pan Kleks wciąż się zmniejszał, był smutny i miał coraz mniej ciekawych pomysłów. Pewnego razu po północy, gdy wszyscy chłopcy spali, ktoś zaczął dobijać się do bramy. Okazało się, że był to golarz Filip, który przyprowadził swoich dwóch synów: Anatola i Alojzego. Ponieważ pana Kleksa nigdzie nie można było znaleźć, Adaś zaczął przygotowywać gościom kolację. Wówczas zauważył profesora śpiącego w jednej ze szklanek. Szybko przybrał on normalną postać, ale nie spotkał się z gośćmi.
Rano okazało się, iż Anatol był zwyczajnym chłopcem, natomiast Alojzy – lalką przypominającą człowieka. Filip oczekiwał, że Alojzy nauczy się w Akademii -i myśleć i odczuwać. Pana Kleksa nie cieszyła jego obecność, jednak pozwolił mu zostać. Niebawem lalka zaczęła chodzić i mówić oraz wykonywać niezbędne czynności, takie jak mycie, ubieranie się czy jedzenie. Na pozór wyglądała jak prawdziwy chłopiec, była jednak złośliwa i niemiła dla innych uczniów. Historia o księżycowych ludziach
Pewnego dnia pan Kleks chciał opowiedzieć o tym, co jego oko zobaczyło księżycu. Ponieważ historie te miały być niezwykłe, zaproszono postacie z różnych bajek. Przed przybyciem gości w Akademii trwały generalne porządki.
Wszyscy chłopcy udzielali się w pracach, tylko Alojzy nie pomagał. Na dodatek niszczył pracę innych uczniów, np. porozcinał poduszki, w sypialni rozsypał sadzę, rozlał atrament. Gdy uczniowie donieśli o tym profesorowi, okazało się, że jest on bezsilny wobec lalki i poprosił wychowanków o cierpliwość. W dniu, gdy mieli przybyć goście, Alojzy niepostrzeżenie zniknął, korzystając z zamieszania. Pan Kleks wraz z uczniami witał przybyłych i częstował ich specjalnie przygotowanym jedzeniem.
Profesor zaczął opowiadać o tym, że księżyc pokryty jest górami z miedzi, srebra i żelaza. W górach są długie korytarze, a w nich wiele drzwi, które prowadzą do pieczar. Mieszkają tam księżycowi ludzie, nazywający siebie Lunnami. Nie opuszczają oni nigdy wnętrza gór, gdyż na planecie jest bardzo zimno. Mieszkańcy Księżyca są utworzeni z mglistej substancji, która przypomina obłoki. Mają szklane naczynia w różnych kształtach, aby mogli się odróżnić. Tam właśnie spędzają wolny czas. Ponieważ potrafią promieniować, nie potrzebują światła. Odżywiają się ziołowymi kulkami z miedzi. Ich władca – król Niesfor, mieszka w Wielkiej Srebrnej Górze. Jego ciało jest podobne do ludzkiego, ma ręce i nogi, ale nie posiada twarzy, głowa zaś przypomina gładką kulę.
Kiedy pan Kleks opowiadał o Niesforze, do sali wpadł zagniewany Alojzy. Miał pretensje, że nie było go podczas opowieści, a okazało się, iż w przededniu zasnął w parku – obudził się właśnie w tej chwili. Zaczął psuć potrawy, wygonił gości, groził także zniszczeniem Akademii.
Akademia Pana Kleksa streszczenie
FAJNE STRESZCENIE 🙂
spoko