Wiersz jest rytmiczny, swoja budową przypomina nastrojową piosenkę, kołysankę, w którym powtarza się refren:
,, Cicho, cicho nie budźmy spiącej wody w kotlinie,
lekko z wiatrem pląsajmy po przestworzów głębinie.. ''
Utwór liryczny skła się w wielu środków stylistycznych :
– metafory np. przestworów głębinie
– personifikacja
– animizacja
– epitety np. ciała przeźrocze, szumy powiwne, pierzem puszystym,
W utworze można odnaleźć bogactwo środków stylistcyznych składniowych :
– paralelizm składniowy
– inwersja np. ,, pijmy kwiatów woń rzeźwą, co na zboczach gór kwitną ''