Jedną z bohaterek tragedii ,, Makbet '' jest żona tytułowego bohatera Lady Makbet. Szekspir w interesujący sposób maluje jej postać, kontrastując sylwetki obojga głównych bohaterów.
Lady Makbet to kobieta ambitna, żądna władzy, pragnie za wszelką cenę zdobyć koronę dla męża. Nie dorównuje mu pod względem moralnym, dlatego że jest pozbawiona zasad moralnych. Realizując swój plan nie jest skrępowana zasadami dekalogu, bez wyrzutów sumienia wprowadza swój plan w życie. Morderstwo jest tylko sposobem, dzięki któremu osiągnie swój, planując je nie ma poczucia, że czyni źle.
Jej działaniem rządzi myśl o szybkim sposobie dojścia do władzy, środki jakich używa, aby ten cel osiągnąć stają się dla niej bez znaczenia. Wykazuje się niezwykłą siłą woli, a także bezwzględnością w dążeniu do osiągania zamierzonych celów. Jest doskonałą dyplomatką i manipulatorską, potrafi w umiejętny sposób przekonać do swoich racji Makbeta.
Lady Makbet wywiera olbrzymi wpływ na swojego męża. Pozbawiona skrupułów potrafi jednak kochać. Takim uczuciem obdarza Makbeta. Oboje małżonków łączy wspaniała i początkowo niewinne uczucie. Pomagając w realizacji planów swojego męża udowadnia, że jego dobro stanowi ważny dla niej powód planowania oraz uczestniczenia w zbrodni. Lojalność wobec męża jest dla niej ważniejsza od przywiązania czy poczucia obowiązku w stosunku do króla. Trudno jednoznacznie stwierdzić, czy miłość do pragnienia jego szczęścia mają wpływ na motywy postępowania Lady Makbet, czy raczej chorobliwa ambicja oraz żądza władzy.
Żona Makbeta ma silniejszą osobowość niż jej mąż, wie czego chce oraz w prosty sposób stara się osiągać swój cel.Głowna bohaterka to postać barwa, niezwykła. Obserwujemy jej przemianą wewnętrzną, początkowo wydaje się kobietą silną, pozbawioną zasad moralnych, dążącą bezkompromisowo do celu. Szekspir tworząc postać zbrodniarki prawdopodobnie chciał pokazać, że nawet silne osobowości tworząc zło zostają ukarani, a ich nieetyczne postępowanie prowadzi do załamania oraz chęci odpokutowania za winy. Lady Makbet również odczuwa taką potrzebę, wyrzuty sumienia prowadzą ją do obłędu: czuje zapach krwi, chodzi we śnie czy widzi postaci zmarłych duchów.,, Ciągle ten zapach krwi ! Wszystkie wonie Arabii nie odejmą tego zapachu z tej małej ręki. Och! och ! och !''