Przedstaw genezę i najważniejsze cechy teatru greckiego.
Teatr grecki swoją genezę wiązał z uroczystościami religijnymi na cześć Dionizosa boga płodności oraz wina. Odbywały się wiosną święta Wielkiego Dionizosa, w czasie których organizowano procesje, w tym czasie chór mężczyzn przebranych za satyrów ( mitologiczne półzwierzęce istoty ) – śpiewał pieśni nazywane dytyrambami. Koryfeusz czyli przodownik pieśni rozpoczynał śpiew a następnie prowadził dialog z chórem. Niezależnie od chóru pojawił się na scenie aktor , co zawdzięczamy legendarnemu Tespisowi , takie zmiany zapoczątkowały powstanie nowego rodzaju literackiego – dramatu. Podczas obchodów święta Dionizosa w roku 543 p.n.e. poeta Tespis stanął przed tłumem śpiewających i wprowadził nowy porządek do pieśni na cześć Dionizosa czyli aktora, później dodano drugiego i trzeciego aktora , poza tę granicę teatr grecki nie wyszedł.
Pomimo tego , że w dramacie greckim na pierwszym miejscu był dialog, to jednak chór pozostawał bardzo ważnym elementem starożytnego widowiska dramatycznego. Do jego zadań należało komentowanie wydarzeń, formułowanie wskazówek dotyczących nauki moralnej oraz religijnej, niejednokrotnie określał przesłanie całego utworu. Symbolizował społeczność ateńską oraz jej poglądy i system wartości.
Cechy tragedii greckiej:
Była przeznaczona do wystawienia na scenie. Przedstawiała niezwyciężony konflikt między dążeniami jakiejś wybitnej jednostki, a siłami wyższymi reprezentowanymi przez boga, los, prawo czy moralność, prowadzącymi do nieuchronnej klęski bohatera. Ukazywał bohatera, który wbrew swej woli został uwikłany w winę tragiczną, wynikająca z niewłaściwej oceny sytuacji. Przedstawiała splot wydarzeń, które pozornie dobre dla bohatera prowadzą do klęski ( ironia tragiczna). Tragedia grecka wywołuje u ludzi litość i trwogę, co oczyszcza ich z tych uczuć ( katharsis).